Sinds de komst van Michael Jordan kent bijna iedereen de NBA, de National Basketbal Association. Van het vele fraais dat in deze competitie te bewonderen valt springen de dunks er wel uit. 

Wat is dunken?

De geschiedenis van de dunk begon met de komst van Dr. J, Julius Erving. Hij was de eerste basketballer die tijdens wedstrijden net zo makkelijk dunkte als in de opwarming. Zijn meest beroemde dunk zette hij af van de vrijeworp lijn Deze ligt op 5 meter 80 van de basket die op zijn beurt weer 3 meter 5 hoog staat. Een niet geringe prestatie dus. Hierna was het de beurt aan de minder bekende powerdunker Darryl Dawkins. Hij brak een paar keer het basketbalbord met dunks die hij van aparte name voorzag zoals: The Chocolate-Thunder-Flying, Robinzine-Crying, Teeth-Shaking, Glass-Breaking, Rump-Roasting, Bun-Toasting, Wham-Bam, Glass-Breaker-I-Am-Jam. 

Michael Jordan

Een aantal spelers zijn bijna over hun tegenstander gesprongen voor een dunk. Een bekend voorbeeld is een een wedstrijd waarin Michael Jordan dunkt over een relatief kleine speler. Het publiek joelde: 'Neem eens iemand van je eigen lengte?' Jordan kennende kon 'het opnemen van de handschoen' niet uitblijven en de volgende dunk ging over een speler van boven de 2 meter 10 heen, waarop hij vroeg: 'Is hij groot genoeg?' Jordan sprong echter niet over hem heen maar tegen hem op.

Vince Carter

Meerdere grote dunkers hebben dit gedaan zoals Kobe Bryant en recentelijk Blake Griffin. Echt over iemand heen springen heeft alleen Vince Carter echt gepresteerd. Carter was een 1,98 lange speler die uit stand 1,07 meter omhoog kon springen. Tijdens de Olympische spelen van 2000 in Sydney speelde hij tegen het Franse Team. Hij onderschepte de bal van de Fransen en keerde in een keer om richting hun basket. Daaronder stond de 2,18 lange Fransoos Frederic Weis. Helaas voor hem is hij nu vooral bekend van de dunk waarbij Vince over hem heen sprong. De Franse media doopte de dunk: le dunk de la mort. Oftewel: De dunk des doods.

Vince Carter dunkt over de Franse speler Frederic Weis.