“Geen vrouw hoeft lelijk te zijn, want alle hulpmiddelen kunnen in potjes en drankjes gevonden worden”, stelde Ovidius in zijn “handboek voor geliefden”, de Romeinse vrouwen gerust. Hij adviseerde ze ook iets voor deze schoonheid over te hebben, want bij verwaarlozing was schoonheid snel verdwenen, zo voorspelde hij. Een onopgemaakte vrouw was dan ook in het oude Romeinse rijk gelijk aan een gerecht zonder zout.

Kohl om de ogen

Hij adviseerde blonde meisjes om een eenvoudige zwarte japon te dragen en bij kleurloze wangen een rouge aan te brengen. Wenkbrauwen konden meer volume krijgen door er nieuwe overheen te plakken of ze bij te tekenen. Wilden de ogen niet meer glanzen, geen nood; de dames konden ze met kohl omlijnen. Het gelaat was wit doordat de huid met een mengsel van loodwit en krijt, gemalen narcisbollen, honing  en ei werd bewerkt. Met antimoniumpoeder en saffraan werden de oogleden geverfd en de wimpers gitzwart aangezet. Rode fuchsia, bessensap of henna kleurde de wangen en de lippen. De tanden werden met puimsteen zo wit geschuurd, dat al het glazuur was verdwenen.

Make-up voor Romeinse mannen en vrouwen

De Romeinse mannen gebruikten cosmetica op dezelfde manier als de dames en deden niet voor hen onder. Zij maakte ook hun lippen rood en hun gelaat wit d.m.v. kalk, rijstepoeder en vermiljoen. Dat laatste werd gebruikt voor de lippen en is een  knalrode kleur.

Romeinse badhuizen

Burgers van het Romeinse keizerrijk bedachten ingewikkelde, verkwistende en tijdrovende verzorgingsrituelen. Ze stonden bekend om hun vele schoonheid- en gezondheidscentra (net zoals de Grieken). Modderpakkingen, minerale baden en melkbaden waren populair. Olijfolie, honing, wijn, fruitsappen, melk en talloze andere ingrediënten werden gemengd. Parfums en geparfumeerde zalven werden op hoofd, gelaat en lichaam gesmeerd. Oliën, parfums en schoonheidsmiddelen waren belangrijke en niet weg te denken bestanddelen van het goede leven in die tijd. Voor de Romeinen was het: een schoon lichaam is een schone geest. Later werd onder invloed van de Romeins katholieke kerk alle badhuizen gesloten omdat ze dat te bloot vonden en het werd als ontucht gezien.

Romeinse haardracht

Het haar werd meestal blond en soms rood geverfd. Gedurende de periode dat de kapsels bewerkbaar waren en de mode steeds wisselde werd vaak de toevlucht tot de pruik genomen. De mannen droegen pruiken of verfden haren op hun evt. kale hoofd. Beide sexen droegen schoonheidslapjes gemaakt van leder, dit zijn kleine figuren lapjes die een betekenis hadden. Ik weet de betekenis van de figuren niet exact, maar bv een hartje op de rechterwang betekende dat de persoon in kwestie nog vrijgezel was. Op de linkerwang, dan was de persoon juist bezet. Een zwarte ruit kon dan weer inhouden dat iemand weduwen was en ga zo maar door.

• Lees ook: Cosmeticagebruik in de Middeleeuwen
• Lees ook: Cosmeticagebruik in het oude Egypte
• Lees ook: Cosmeticagebruik in het oude Griekenland