Make-up in de oudheid

Bij de Grieken werd er veel overvloedige cosmetische producten gebruikt. Meisjes en vrouwen verfden hun gezichten en lichamen bij godsdienstige feesten en toneelvoorstellingen om de goden te behagen. Met verschillende kleuren en motieven gaven zij karaktereigenschappen weer, om daarmee door de goden te worden opgemerkt. Zittend langs de wanden van de tempel hoopten zij dan snel door een man te worden gezien.  Uit die tijd stamt dan ook het woord “muurbloempje”, omdat de minder fraaie dames wat langer moesten wachten tot zij werden ontdekt.

• De Griekse geneesheer Hippocrates, die 400 jaar voor Christus leefde, was een groot voorstander van gezondheid en hygiëne. Zalven en geuren werden ontleend aan kruiden, rozen, muskus, olijven en olie van de citrusvrucht.
• Galen, een Griekse geneesheer, maakte de eerste koude crème gedurende de 2e eeuw voor christus. Het werd Unguentum Refrigerans (verkoelende creme) genoemd en is een mengsel van bijenwas, olijfolie, rozenwater, sesamzaadjes, amandelen,perzikpittenolie en verfijnde dierlijke vetten.

Helena van Troje

Helena van Troje, de vrouw van Minelaus, wiens ontvoering de Trojaanse oorlog veroorzaakte, gebruikte wit lood als schoonheids voorbereiding, hetgeen helaas erg giftig was. Vermiljoen, nog een giftig pigment die sulfide bevat werd gebruikt om wangen en mond rood te maken.

Griekse schone

Voor de Grieken was make-up echt een schoonheidsideaal. Zij stonden dan ook net zoals de Romeinen bekend om hun schoonheid- en gezondheidscentra’s. En zij waren dan ook de schoonheid zich zelve vanwege hun amandelvormig ogen en hun rechte neus. De Griekse vrouw uit de hogere klassen beschilderde haar wangen lippen roze en roze of aarde rood. Het gezicht was wit, de wenkbrauwen waren donker en een schaduw op de oogleden. Bij sommige gelegenheden verfde ze het haar of droeg een pruik. Rode haren waren populair en naar melding gemaakt was blauw ook niet onbekend.