Mijn beleving

Als je het mij vraagt, is het niet fijn om een dun lijntje te hebben. Ik ben een lange meid (1.80cm) en heb een dun lijntje, maar ik heb wel ondergewicht. Omdat ik niet trots op mijn lichaam ben, vermeld ik liever niet mijn gewicht. 'Heb jij anorexia? Eet jij wel goed, meisje?' Dat zijn de standaard vragen die altijd voorbij komen als ik nieuwe mensen ontmoet. Nu kan ik jullie vertellen dat ik heel erg van eten hou, en dit ook uitgebreid doe. Het blijft alleen niet aan mijn lichaam hangen.

Ik wil aankomen

'Daar moet je trots op zijn!' is vaak de volgende quote die je dan om je oren krijgt. Natuurlijk, ik ben niet ontevreden, want ik hoeft nooit met oud en nieuw te denken: Mijn voornemen is op mijn gewicht letten! Maar trots? Nee, totaal niet. Het liefste had ik gehad dat er wat kilootjes meer aan zaten.

Een maatje meer

Een maatje meer wordt veelal belicht met dieetprogramma's en aan die mensen wordt vaak aandacht besteed. Maar mensen, er zijn ook slanke mensen die niet blij zijn met hun maatje.

De maatschappij

Zoals in mijn inleiding al te lezen is, is dat de maatschappij tegenwoordig van meiden "eist" om dun/slank te zijn. Hierdoor komen veel meiden in aanraking met het begrip anorexia (een eetstoornis). Ik vind het spijtig dat de maatschappij niet kijkt naar een mooie normale meid, die misschien wat meer kilo's heeft, maar wel trots is op haar lichaam. Gelukkig zijn er al vele modellenbureaus die hier wel mee aan de slag gaan en het model type met maatje 0 niet meer aannemen!