Traditioneel worden er zeven werelddelen onderscheiden: Afrika, Antarctica, Azië, Europa, Noord-Amerika, Oceanië en Zuid-Amerika. Deze indeling is gebaseerd op geografische, historische, culturele en politieke factoren. Zo wordt Antarctica als apart werelddeel gezien vanwege de extreme kou en geïsoleerde ligging, terwijl Europa en Azië door de Euraziatische plaat aan elkaar vastzitten en als één continent worden beschouwd.
Een andere benadering is de tectonische indeling, waarbij de continenten worden gezien als losse stukken van de aardkorst die op de mantel drijven. Volgens deze indeling zijn er vijf werelddelen: Afrika, Antarctica, Australië, Eurazië en Noord- en Zuid-Amerika. Hierbij wordt Australië gezien als apart continent vanwege de unieke flora en fauna en de aparte ligging ten opzichte van de andere continenten.
Er is ook een indeling op basis van de cultuurgeschiedenis, waarbij de continenten worden gezien als gebieden met een vergelijkbare geschiedenis en cultuur. Deze indeling is echter subjectief en kan per persoon verschillen.
Een recentere benadering is de plaattektoniek, waarbij de continenten worden gezien als de bovenste delen van de platen die op de aardmantel drijven. Volgens deze indeling zijn er zeven grote platen: Afrikaanse, Antarctische, Euraziatische, Indo-Australische, Noord-Amerikaanse, Pacifische en Zuid-Amerikaanse plaat. Hierbij worden sommige platen als aparte continenten gezien, zoals de Indo-Australische plaat die Australië en delen van Azië omvat.
Er zijn dus verschillende manieren om de wereld in te delen en het aantal werelddelen te bepalen. Welke indeling de juiste is, hangt af van het perspectief en het doel.
